Hier zijn alle foto's te vinden!!!

De rest zal zo snel mogelijk volgen. Als we de tijd vinden tenminste!

Hier de Weyns, we hebben eindelijk nog eens rustig avondje en tijd om op internet te surfen. ik heb zelf nog niks gelezen van de verslagen die de fonz heeft geschreven maar ik vertrouw hem volledig :-)

We zullen direct nog eens een paar foto's uploaden.

Groetjes vanuit het enorme warme California.

Nieuwe foto's!

Dag 6 - 12 juli [Blythe - San Diego]
Dag 7 - 13 juli [San Diego]

Dag 5 – 11 juli [Grand Canyon - Blythe]

Om half 5 ging de wekker al af vandaag. Rond 5u20 zou de zon opkomen in de Grand Canyon. Dit moesten we gezien hebben volgens alle verslagen die we gelezen hebben. We waren niets te vroeg aan de canyon. Er stonden al tientallen mensen een plaatsje vrij te houden. Gelukkig konden we nog een mooie plaats versieren. Op enkele momenten tijd was de zon volledig te zien, dit duurde geen 2 minuten. Het was heel schoon om zien.

Half 5 was wel heel erg vroeg en omdat we nog een lange rit voor de boeg hadden kropen we nog voor een uur of 2 in ons bed. Het deed deugd maar was misschien nog net niet lang genoeg. Na het uitchecken stopten we nog even bij het Grand Canyon Train Station. Een authentiek gebouw, dat nog steeds gebruikt wordt. Daarna was het tijd om Grand Canyon te verlaten en onze weg verder te zetten.

Eerste stop was Williams, hier is nog een stuk van de Route 66 te zien. Twisters Soda Fountain is een restaurantje met souvenirwinkel die ingericht is met allerlei memorabilia uit de tijd van de Route 66. De honger begon op te komen dus aten we een Chickenburger en op aanraden van de Moon een Chili Dog. Het smaakte verrassend goed.

We lieten de Route 66 achter ons en reden in de richting van Prescott. We hadden nog tijd over dus besloten we nog een toertje te maken richting Sedona, daar zouden we nog enkele mooie plaatsen kunnen bezoeken. Een eerste stop was in Jerome, een oud mijnwerkersstadje tegen een bergwand, dat ondertussen bezet is door kunstenaars en antiekhandelaars. Er was nog een authentieke saloon en die moesten we dus zeker bezoeken. De Bud van het vat smaakte heel goed. We lieten de bergflanken voor wat ze waren en reden verder richting Sedona.

In Sedona zelf was niet veel te beleven. Dus zetten we de toch verder naar Montezuma’s Castle National Park, hier zagen we oude rotswoningen gemaakt door indianen honderden jaren geleden. Ze waren nog mooi bewaard gebleven. Hoe ze dat in die tijd klaar gespeeld hebben was ons een raadsel. Verder reden we nog naar Fort Verde State Historic Park. Veel meer dan nog enkele gebouwen die rechtop stonden was er niet te zien.

Ondertussen werd het ook al wel laat en we hadden nog een lange weg te gaan tot Blythe. Via lange rechte wegen ging het richting Blythe. Onderweg was er niets te zien. De lange tocht begon zwaar te wegen en we waren blij dat we er eindelijk waren. Achteraf bleek dat we vandaag ongeveer één derde van onze totale afstand hadden afgelegd. Blythe bleek voornamelijk een stopplaats voor truckers op weg naar Los Angeles. We vonden dan ook een proper goedkoop motelletje. Nog snel lekker, en veel te veel eten bij Sizzler en dan goed slapen!

Hier de foto's!

Dag 4 – 10 juli [Bryce Canyon – Grand Canyon]

Alweer vroeg uit de veren vandaag, 6u, want we wilden zo snel mogelijk in Grand Canyon zijn en we hadden nog enkele stops gepland. Rond half 7 waren we klaar om de tocht aan te vangen. Na zo’n 5 minuten had er iemand door dat hij zen gsm vergeten was. Wie zou dat toch kunnen zijn? Dus weer terug, zodat we iets voor 7 eindelijk goed op weg konden.

De normale route voerde ons terug via Zion Canyon richting Grand Canyon, maar Microsoft Streets & Trips kende een kortere weg via Cannonville en Cottonwood Road. Dus namen we uiteraard die route. Cottonwood Road bleek een zandweg, oftewel dirtroad te zijn. We dachten dat dit maar even zou duren dus bleven we de weg maar volgen, we hadden deze auto immers niet voor niets gehuurd. Na een dik kwartier rijden, tegen 30 Ml/h en al 2 bijna droge riviertjes gepasseerd te hebben, keken we op de computer en stelde we vast dat dit zo nog dik 40 mijl zou duren. Aan terugdraaien dachten we niet direct, dus hoopten we maar dat de weg nog terug zou overgaan in asfalt.

Ongeveer halverwege, en na al enkele steile klimmer te hebben overwonnen, kwamen we iets redelijk onverwachts tegen. Er was een vrachtwagen aan het proberen één van de steile hellingen te beklimmen, maar het wilde niet echt lukken. En passeren zat er op het eerste zicht ook niet direct in. De chauffeur, later bleek het een Canadees te zijn, stapte uit en dacht dat we wel over de berm konden passeren. Op het eerste zicht leek dit redelijk te lukken, maar natuurlijk hadden we geen 4x4 en bij het afrijden van de berm begonnen de wielen te spinnen.
Achteruit dus. Na enkele pogingen bleek het langs die kant niet te lukken. De Canadees dacht het via een andere kant te proberen. Dus even laten stond de auto met twee wielen in de lucht. Wij natuurlijk in paniek, maar de chauffeur bleef kalm en dacht dat het zeker zou lukken. Gelukkig kregen we de auto achteruit terug op vier wielen.

Voor ons het punt waarop het genoeg was, dus ofwel moesten we terugkeren, of hij moest zijn vrachtwagen boven of onder krijgen, zodat we op een vlak stuk konden passeren. Op het eerste zicht ging hij nooit boven geraken, maar achteruit 20 mijl terug was voor hem ook geen optie natuurlijk. Na enkele pogingen en massa’s zweet kreeg hij de vrachtwagen boven. Voor ons het punt om hem zo snel mogelijk voorbij te gaan. Een avontuur om nooit meer te vergeten.

Na ruim 2 uur rijden en 1 uur oponthoud bereikten we weer de normale weg naar Grand Canyon. Volgende stop was Page, aan Lake Powel. Eerst een korte stop bij Glen Canyon Dam en daarna door naar Wheawheap, een klein havenstadje. Veel was en niet te zien dus snel terug naar Page voor een uitstapje naar Entelope Canyon. We moesten een uur wachten voor de volgende tour, dus passeerden we nog snel langs de Taco Bell.

Om Entelope Canyon te gaan bekijken moesten we mee met een grote Jeep. Het was een redelijk hobbelige trip. Na 20 minuten kwamen we aan bij het begin van wat een grot leek. Onze gids, Dacye, liet ons de mooiste plaatsen om foto’s te nemen zien. Het waren mooie beelden, met de lichtinval die de rotsen kleur gaf. We werden gewaarschuwd voor ratelslangen, spinnen en schorpioenen maar jammer genoeg hebben we er geen gevonden. Na een half uurtje te hebben rondgelopen werd het tijd om terug te keren.

We konden onze toch naar de Grand Canyon verder zetten, want het was nog een hele trip. Onderweg passeerden we Tuba City, bekend om zijn Dinosaur Tracks. Dat moesten we toch ook gezien hebben. Maar het bleek een grote klucht waar we achteraf nog veel mee zouden lachen. We geloven nog altijd niet dat het allemaal waar was wat er daar verteld werd. Dus zo snel mogelijk verder naar de Grand Canyon.

We kwamen via de East Entrance het nationale park binnen. De eerste stop was Desert View, met een 21 meter hoge uitkijktoren. Ons eerste zicht over Grand Canyon was adembenemend. Het leek een heel klein beetje op Bryce Canyon, maar dan 10 keer groter. We stonden al zo hoog boven de canyon dat het ons een beetje stom leek nog 20 meter hoger te gaan staan. Na enkele foto’s ging onze toch verder naar de Tusayan Ruin, de overblijfselen van een oud indianendorpje. De beloofde Gopher Snakes waren ook weer nergens te bespeuren.

Na nog enkele stops en foto’s moesten we eerst onze slaapplaats nog gaan zoeken, gelukkig op voorhand al geregeld in de Yavapai Lodge. Omdat we al verschillende keren in een andere tijdzone terecht gekomen waren vergisten we ons van uur zodat we uiteindelijk nog een uur extra hadden om ons klaar te maken voor de zonsondergang. Dat uurtje extra konden we goed gebruiken om nog een even uit te rusten. Te voet ging het dan naar Mather Point en Yavapai Observation Point om de zon te zien ondergaan. Er was veel volk, maar het was dan ook prachtig om te zien.

We hadden nog niets gegeten dus ging het met de bus, met een niet zo grappige chauffeur, naar de Maswik Lodge waar we een uitgebreide keuze hadden. Het werd een, uiteindelijk niet zo, pikant gerecht. Wel heel lekker. In de Maswik Lodge was ook een Lounge Bar, en omdat het nog niet te laat was dachten we daar nog iets te gaan drinken. Maar blijkbaar moesten we onze paspoorten laten zien, onze Belgische wilde de barman niet aanvaarden en onze reispas lag natuurlijk nog in de lodge. Een fris pintje zat er dus niet in. Vroeg in ons bed was de enige oplossing.

Hier de foto's!

Dag 3 – 9 juli [Springdale – Bryce Canyon]

Weer vroeg op voor de trip naar Bryce Canyon. Via de Zion Mount-Carmel Highway in Zion Canyon vertrokken we richting Bryce. Deze weg leidde ons door een ruim 3 mijl lange tunnel, bijna niet verlicht en langs Checkerboard Mesa, één van de meest opvallende rotsen van de streek. Al in de voormiddag kwamen we in Bryce Canyon aan. Dit was ook nodig want morgen zouden we al vroeg vertrekken dus moesten we hier vandaag alles zien.

Ruby’s Inn zou een mooie uitvalsbasis zijn voor Bryce. Gelukkig waren er nog enkele kamers vrij. Eerst nog even winkelen in de lokale shop, waar we eindelijk een koelbox vonden en ijs. Dit zou nog goed van pas kunnen komen. Daarna terug naar de motelkamer waar we ons klaar maakten voor een vermoeiende dag.

We hadden gelezen dat we best tot het einde van Bryce Canyon konden doorrijden omdat alle viewpoints aan de linkerkant van de weg gelegen waren. Dus reden we zo’n 30 kilometer tot het einde van de Canyon, Rainbow Point. Dit was een prachtige canyon, helemaal iets anders dan Zion Canyon. Hier reden we over de rim en hadden we prachtige vergezichten over de canyon. Er liep een korte trail, Bristlecone Loop Trail, die we dan ook maar besloten te nemen. Eerst natuurlijk wel onze stappers aantrekken. Even dachten we dat het ging regenen maar gelukkig waaide alles na enkele druppels over.

Op de weg terug richting Visitor Center stopten we nog bij enkele mooie viewpoints met onder andere enkele natuurlijke bogen. Bij Swamp Canyon aten we een lekker banaantje. Daarna door naar Sunset Point waar onze volgende wandeling op het programma stond. De Navajo Loop Trail was een heel steile afdaling tussen de hoge kliffen, zo’n 2 mijl lang. Maar op een kwart mijl van het einde was de trail afgesloten door rotsblokken die ingestort waren. Dus moesten we dezelfde weg terug. Onderweg nog enkele Chipmunks, iets dat lijkt op een kleine eekhoorn, tegen het lijf gelopen. Bang hadden de beestjes niet, waarschijnlijk waren ze al dat volk al gewoon.

Daarna terug naar het motel, waar we nog eens lekker gerust en een goeie douche genomen hebben. In het Ruby’s Inn Restaurant bestelden we een Cowboy Buffet met een goeie Budweiser. De verschillende soorten vlees en kip met puree konden we wel smaken. Tijdens het eten kwamen we nog een oude klasgenoot van de Weyns tegen. Wel heel toevallig. De dag was vermoeiend genoeg geweest en dus kropen we voldaan ons bedje in.

Hier de foto's!

Dag 2 - 8 juli [Las Vegas – Springdale]

Zaterdagmorgend om 7u stond onze wekker voor onze eerste echte trip van het verlof. Van Vegas richting Springdale, een dorpje aan de voet van Zion National Park. Na enig oponthoud, omdat iemand (lees “Weyns”) zen CD’s vergeten was en we dus terug moesten waren we om 7u30 eindelijk op weg.

Eerst via Henderson richting de Hooverdam. Een indrukwekkend bouwwerk, hadden we vanuit de vlieger af gezien. Er waren werken bezig, waarschijnlijk om een groot viaduct over de kloof te maken. Wij zouden het nooit gedurfd hebben, zo’n 100m hoog in een bakje aan een kabel om werken te doen, het zijn zotten. Onze auto konden we enkel kwijt in een ruime parking die ons 7 dollar koste. Bij het buitenkomen voelden we direct de hitte die op ons af kwam.

Met de bouw van de Hooverdam is Lake Mead onstaan. We namen een Scenic Byway die ons langs Lake Mead voerde richting Valley of Fire State Park. Onderweg stopten we enkele keren om een paar foto’s van het helderblauwe water met de steile kliffen op de achtergrond te maken. Na een tijdje passeerden we een natuurlijke bron, Roger’s Springs. Temidden van een woestijnlandschap ineens grote palmbomen met een meertje. We besloten eens een kijkje te gaan nemen. Blijkbaar was het niet aan te raden een plonsje te wagen, met een bordje “Don’t let the water get to your nose” werden we wel gewaarschuwd.

Uiteindelijk kwamen we aan bij ons eerste park, Valley of Fire, geen nationaal maar een staatspark. Bij de ingang stond niemand om geld te ontvangen, we moesten 6$ in een enveloppe steken en onze nummerplaat erop noteren. We reden direct door tot de laatste bezienswaardigheid van het park, The Beehives. De naam danken deze rode rotsen aan hun vorm. Het lijken enorme bijenkorven. Onmiddellijk werden we aangesproken door een Amerikaan. Het bleek een Brusselaar te zijn die al 49 jaar in Vegas woonde. Natuurlijk kon Tommeke Boonen niet ontbreken in ons gesprek.

Via een korte stop aan Atlatl Rock, een rots met tekeningen (ondertussen ook al een paar van nog niet zo lang geleden) reden we naar het Visitor Center op zoek naar iets te drinken, natuurlijk was het geen winkel en dus ook niets te vinden. Dan toch nog even een kort ritje naar Mouse’s Tank waar we onze eerste trail deden. Zo’n kilometer door een smalle canyon met losse zand. Jammer dat we onze wandelschoenen niet aangedaan hadden, ze konden van pas komen. Na enkele liters zweet daar gelaten te hebben moesten we dringend op zoek naar iets te drinken. Ongeveer 20 kilometer verder kwamen we bij Overton, een klein stadje waar we een winkel en McD vonden. Snel een grote cola en hamburger achter de kiezen steken.

Daarna in één ruk door naar Springdale waar we de eerste keer op zoek moesten naar een slaapplaats. Uiteindelijk vonden we in een Best Western nog een kamer. Het bleek wel een gehandicaptenkamer, maar extra veel plaats dus. Toen de man achter de balie zag dat we belgen waren wist hij ons onmiddellijk te vertellen dat Justine Henin verloren had tegen Mauresmo. Onze koffers brachten we eerst naar boven en dan onze stappers aan voor een tochtje door Zion National Park.

Vandaag stond de Zion Canyon Scenic Drive op het programma. Met de auto mag je het grootste deel van deze route niet doen, dus moesten we de Shuttlebus nemen. Gelukkig stopte deze ook aan ons Motel. Vanuit de bus zagen we al prachtige uitzichten over de bergen. De chauffeur deed ook nog een woordje uitleg. Een eerste keer stapten we uit aan Weeping Rock, uit een overhangende rots sijpelt daar water naar beneden. Om tot onder de rots te komen moesten we een steile maar relatief gemakkelijke wandeling maken.

Daarna terug de bus in richting Zion Lodge waar we eerst nog een mooie steile wandeling, de Emerald Pool Trail, maakten. Deze trail liep steil op tot 2 meertjes met kleine watervallen. Het uitzicht op Zion Canyon was op de hoogste punten niet te beschrijven. Het laatste stuk liep heel steil op, over een pad bezaaid met rotsblokken. Gelukkig hadden we het juiste “Food equipment”. Terug aan de Zion Lodge wilden we een fris pintje gaan drinken want dat hadden we wel nodig, maar alles was al gesloten. Dus moesten we terug richting motel.

Na een lekkere douche en een korte powersleep ging het richting Jack’s. Een Social Club vlak bij het hotel. Blijkbaar moet je in Utah lid zijn van het café om er iets te mogen drinken. Omdat we in het Best Western logeerden kregen we de lidkaart gratis. Na twee Heinekens gingen we een welverdiende nachtrust tegemoed.

Hier de foto's!

Dag 1 - 7 juli [Brussel - Las Vegas]

Rond half 9 vrijdagmorgend konden we eindelijk beginnen aan onze reis. Met taxi Valerie en een volgeladen auto naar Zaventem. Ruim 2 uur voor het vertrek van onze vlucht stonden we in de vertrekhal. We konden al direct merken dat de veiligheid voor alles ging. Heb je je koffer zelf gepakt? Wat ga je in America doen? ... Gelukkig waren er geen problemen en konden we moeiteloos verderwandelen tot de gate.

Om half 12 konden we eindelijk inchecken en om 12u10 vertrok onze vlieger richting Washington DC. Na een vlucht van zo'n 8 uur, met nog redelijk lekker eten en een paar (niet al te beste) films kwamen we daar aan. Snel onze koffers zoeken en door customs. In Washington moesten we een tijdje wachten voor onze volgende vlucht. Dan maar snel een pizza en 7-up, want op de binnenlandse vlucht zouden we niets meer krijgen.

Met enige vertraging konden we onze trip verderzetten. Weer een dikke 5u in de vlieger met een slapende chinees naast ons. Gelukkig viel deze vlucht beter mee. Misschien omdat we al redelijk moe waren, want het was al na middernacht onze tijd, en we dus een beetje konden slapen.

Rond half 7 konden we eindelijk landen in Las Vegas. Vanuit de vlieger konden we de mega-hotels van de strip al zien liggen. Op de valiezen was het een tijdje wachten. Opgelucht konden we op zoek naar onze huurwagen. Bij Avis wisten ze ons te vertellen dat er geen Chevrolet Trailblazer voor ons voorzien was, maar wel een Buick Rendez-Vous. Ook niet slecht kan ik vertellen, alles erop en eraan en meer dan plaats genoeg voor onze koffers. Dus snel onze auto opzoeken met de bus van Avis en we waren goed en wel vertrokken.

De eerste nacht in Las Vegas hadden we al op voorhand geboekt, dus moesten we het enkel nog zien te vinden. Op zich niet zo'n moeilijke opdracht, maar we keken er gewoon naast. Waarschijnlijk omdat de reclameborden van Hooters Hotel en Casino zo groot waren. We kregen uiteindelijk een mooie kamer en konden ons eindelijk eens goed wassen.

De verleiding om toch Las Vegas al eens te gaan bezoeken werd ons dan toch een beetje te groot. We besloten dan maar om Four-Corners al eens te gaan bekijken, dit zijn 4 van de grootste hotels van Vegas, elk op een hoek van de Strip met Tropicana Avenue. Hotel New York New York was voor ons het spectaculairste misschien omdat we veel herkenden van onze reis van 2 jaar geleden. Tropicana en Excalibur mocht er ook wel wezen en MGM Grand leek het grootste. We besloten daar dan maar eens binnen te gaan en de gokkasten en pokertafels te gaan bekijken. Als je het niet zelf gezien hebt kan je je niet voorstellen hoe groot die casino's zijn. Een lekker drankje aan de bar kon niet ontbreken maar al snel zagen we in dat de reis te vermoeiend was geweest en we beten in ons bed konden kruipen.

Hier de foto's!

En ook een paar foto's van de Buick!

Overnachtingen

Omdat we niet vast willen zitten aan een bepaald schema hebben we zo weinig mogelijk overnachtingen op voorhand vastgelegd.

De eerste dag landen we pas laat in Las Vegas, om dan niet meer te hoeven zoeken naar een vrije kamer, hebben we voor die nacht een motel vastgelegd : AMERICAS BEST VALUE INN.

In het hoogseizoen is het in de Nationale Parken zeer druk, voor alle zekerheid hebben we hier de logies op voorhand gereserveerd. De Grand Canyon zullen we bezoeken vanuit de Yavapai Lodge. De twee nachten in Yosemite Parc hebben we avontuurlijker aangepakt, daar verblijven we in één van 427 Canvas Tent Cabins van Curry Village.

In San Diego mogen ze voor ons de bedden dekken in Hotel Best Western Bayside Inn.

De route

Gisterennamiddag hebben we na weken informatie verzamelen en voorlopige planningen, onze route uitgestippeld :

7 juli : Brussels - Las Vegas
8 juli : Las Vegas - Valley of Fire - Springdale (Zion national parc)
9 juli : Springdale - Bryce Canyon
10 juli : Bryce Canyon - Grand Canyon
11 juli : Grand Canyon - Blythe
12 juli : Blythe - Joshua Tree Parc - Palm Springs - San Diego
13 juli : San Diego
14 juli : San Diego - Los Angeles
15 juli : Los Angeles
16 juli : Los Angeles (Universal Studio's)
17 juli : Los Angeles - Malibu - Morro Bay
18 juli : Morro Bay - 17 Mile Drive - Monterey
19 juli : Montery - Santa Cruz - San Francisco
20 juli : San Francisco
21 juli : San Francisco
22 juli : San Francisco - Yosemite Parc
23 juli : Yosemite Parc
24 juli : Yosemite Parc - Sequoia National Parc - Three Rivers
25 juli : Three Rivers - Lone Pine
26 juli : Lone Pine - Death Valley - Las Vegas
27 juli : Las Vegas
28 juli : Las Vegas - Brussels

Case23 is een heel informatieve site over de nationale parken in de Verenigde Staten.

De Fonz en de Weyns naar de USA.

In het begin van dit jaar besloten we om een rondreis te maken door het Zuidwesten van de Verenigde Staten. We hebben onze vluchten en huurauto geboekt bij Connections tijdens hun Book&Pay-actie.

Onze vlucht (UA 951) vertrekt op vrijdag 7 juli om 12u30 in Zaventem (Brussel). In Washington DC maken we een tussenstop waar we moeten overstappen naar het vliegtuig (UA1475) richting Las Vegas, waar we om 19u22 landen. We vliegen met United Airlines.




Zaterdag 29 juli landen we terug in Zaventem om 7u25, maar laten we daar voorlopig nog niet aan denken...

Onze huurauto is een Chevrolet Trailblazer van Avis. (Wel een ouder model als op deze site waarschijnlijk :-) )

De staten die we gaan bezoeken : Nevada, Utah, Arizona en California